Zit ik net op de fiets. Krijg ik verdorie een visioen ofzo. Echt bizar. Okee zo klinkt het een beetje dramatisch, maar het ging om het volgende.
Ik had opeens een gevoel. Een gevoel van bewustzijn. Zovan WTF ben ik aan het doen. Ik ben aan het fietsen naar werk.. Ik ben bezig. Met fietsen naar werk.. Okee, dat is niet zo gek opzich. Maar toen begon het denken. Over hoe ALLES is. Onze aarde is maar een planeetje tussen alle andere planeten die nog veel groter zijn, er is nog zooooveel meer. Meerdere melkwegen met andere planeten en levens en ik zit hierzo op de fiets te fietsen naar werk. Want ik moet werken. Van wie? Van onze maatschappij, zodat ik aan het eind v/d maand geld krijg, zodat ik dingen kan betalen zoals een dak boven mijn hoofd, kleding en eten en sociale bezigheden. En natuurlijk alle onzin-dingetjes daarbij.
We stellen zo weinig voor. We hebben het leven zo ingewikkeld gemaakt. Waarom in hemelsnaam. We besteden op een dag veel meer uur aan dingen die we zogenaamd moeten dan de dingen waar we voor leven. Zijn met andere mensen, plezier hebben, lachen, eten, relaxen, liefhebben.. Vakantie heb je daarvoor". Zo'n 1 a 2 maanden per jaar mogen we die dingen 24/7 doen. De andere 10 a 12 maanden moet je doen wat je moet doen van de maatschappij. En je me-time plan je daar maar omheen. Wat een genaaide situatie.
Geen wonder dat mensen drugs en alcohol gebruiken. Om meer geluk in de korte tijd die we krijgen te voelen, al de bullshit te vergeten.
Jezus. Ben ik de enige die dit denkt? Of vindt iedereen het allemaal maar prima?
